Pewny i niepewny kres żywota ludzkiego. Pewny, albowiem cunctis diebus [przez wszystkie dni] oczekiwany, donec veniat immutatio [aż nadejdzie śmierć]. Niepewny, albowiem, kiedy ma nieuchwytny dzień mortalitatis [śmierci] terminować, quisque caret voto suo [któż uniknie swego przeznaczenia]. Mając ja tedy na pamięci takowy Stwórce mego dekret i powszechnej pladze skazitelności podległym się bacząc, ponieważ mi solum superest sepulchrum [pozostaje tylko grób], wstępuję do niego z takowym prawdziwemu Bogu i kościołowi rzymskiemu oświadczeniem: credo, quod Redemptor meus vivit et ego surrecturus sum in novissima die et in carne mea videbo Deum salvatorem meum [wierzę, że mój Odkupiciel żyje, a ja zmartwychwstanę w dniu ostatnim i we własnym ciele ujrzę Boga mego zbawcę]. Przy tej protestacji Domine ne interes in iudicium cum servo Tuo [Panie, nie wchodź w sąd ze sługą Twoim]. Oddajęć duszę jako aeternam creaturam aeterno Deo [nieśmiertelny twór wiecznemu Bogu]. Wzywam i Najświętszej Panny, aby do prezentowania jej Majestatowi Twemu była advocata et mediatria [obrończynią i pośredniczką], a stróż mój anioł i patronowie, wszyscy święci bozi, pii consolatores [pobożni pocieszyciele] i zwycięzcy.[1]

Ciału zaś memu, że in visceribus terrae natura stravit lectum [we wnętrzu ziemi natura przygotowała łoże], takowe naznaczam parentalia [uroczystości żałobne]: aby w wiszniowieckim kościele nowo wymurowanym za niedziel najdalej cztyry, nie będzie li mogło być prędzej, miało swoje depositorium [złożenie], które się aby bez żadnych pomp światowych i próżnych wyniosłości, owszem według ceremonii kościoła rzymskiego w jako największej asystencji kapłanów, sług bożych i kongresie ubogich odprawione było - małżonki mojej miłej i niżej wyrażonych egzekutorów ostatniej woli mojej proszę. Koło trumny sobie splendorem humilitatis [blask ubóstwa], która szarem tylko suknem obita być ma, zachowuję, to jako najbardziej miłej małżonce mojej zalecając, żeby przy dokończeniu dni moich zaraz na trycezymy[2] uczyniła distributionem [rozdział] summy trzech tysięcy złotych do kościoła częstochowskiego, sokalskiego, podkamieńskiego, leżajskiego, jarosławskiego w polu i kalwaryjskiego. Inne zaś legata i fundusze, które tu per ordinem [wg porządku] wyrażam, aby ad executionem [do wykonania] przychodziły obtestor [zaklinam] sądem bożym niżej wyrażonych exekutorów woli mojej.

A naprzód, fundując OO. Karmelitów Bosych przy kościele wiszniowieckim, gdzie oni przed pogrzebem moim introdukowani być mają, sześćdziesiąt tysięcy polskich naznaczam, które jeśliby nie mogły być ex nunc [od razu] dla ciężarów jakich po śmierci mojej zaraz przy introdukcjej oddane, tedy z intraty majętności moich wiszniowieckich ma być onym census annuus iuxta morem ecclesiae [roczny dochód wg zwyczaju kościoła] od tej summy płaconej i oddawanej ad executionem [do pozyskania] pryncypalnej summy, którą, gdy ojcowie podniosą, mają zaraz ex consilio [z rady] J.PP. exekutorów woli mojej super bonis fixis et hereditariis locare [ponad dobrami nieruchomymi i dziedzicznymi umieścić] i taką majętność przyległą kościołowi kupić, która by victui et necessitati [do wyżywienia i potrzeb] klasztora ich wystarczała. Oblig zaś na nich zostawać będzie perpetue [nieustannie] za duszę moją dwie mszy na każdy tydzień odprawować i w modlitwach swoich felices [szczęśliwe] domu mego upraszać successus [powodzenie].

OO. Societatis Jesu także sześćdziesiąt tysięcy złotych na fundacją collegii w Rumnie i na tejże włości w Zadnieprzu leżącej zapisuję; którą aby przy takowymże obligu in spiritualibus akceptowali i na tem miejscu vepres [ciernie] niedowiarstwa, odszczepieństwa luce ac labore [światłem i wysiłkiem] profesji swojej wykorzeniali, więcej naukami ad classem rethoricae et dialecticae [dla klasy retoryki i dialektyki] iuventutem [młodzież] obywatelów tamtejszych i sług moich pignora [dzieci] zdobili - gorąco JMci księdza generała i JKs. Prowincjała polskich teraz i na potem będących proszę et innato [przyrodzoną] ku chwale bożej zelo [gorliwością] obowiązuję.

OO. Bernardynów łubieńskich przy mojej ordynacji i fundacji dawnej victus et necessitatum [wyżywienia i potrzeb] wiecznemi czasy zachowuję i moją, dokąd ją tylko najwyższy Stwórca propagare [rozkrzewiać] będzie, posteritatem [potomność] błogosławieństwom i sumnieniom[3]obowiązuję, aby jej dość czynili i onę zachowali, za wieczną wolę tę moją trzymając oblig; do tego sześćdziesiąt tysięcy złotych tymże OO. Bernardynom na wymurowanie kościoła, klasztora i municjej koło niego jako najlepszej zachowuję i zapisuję. Summa zaś ta ma być jako najprędzej sposobem na osobnej karcie opisanym oddana, która tu przy tym testamencie zostaje. Inne także fundacje i kościoły, w którejkolwiek majętności mojej dziedzicznej już ad executionem [do wykonania] przyszły, in toto [w całości] aprobuję i ratyfikuję wiecznymi czasy, i tak, jako są przeze mnie ordynowane. Potwierdzam specifice [szczególnie] fundusz p. Kolendy w Przyłuce majętności zadnieprzańskiej.

Cerkiew wiszniowiecką murowaną pod zamkiem, gdzie depositoria ciał rodziców moich zostawają, synowi memu a po nim następującej potomności, gorąco zalecam, aby nie tylko circa immunitates ...as[4] [wolnościach ...] wiecznymi czasy zostawała, ale też i w porządku wszelakim, poprawach struktury swojej i innych pobożnych respektach, gdzie epitaphium wg modeluszu mego w Gdańsku do wykonania naznaczone, aby wystawione było z marmuru in memoriam [ku pamięci] rodzica mojego, proszę i synowi memu tę pietatem [ ten obowiązek] zalecam. Kościoły w Rochmanowie, w Łochwicy, w Krasnym, w Pereatynie, Czernuchach, w Narwie , że jest i była intencja moja fundować takim trybem, jako książęta JM. Zbarascy tu fundowali w majętnościach swoich ukrainnych, tedy pp. opiekunów i egzekutorów woli mojej proszę, a przy nich syna mego miłego, Michała Tomasza Korybutha Wiszniowieckiego, obowiązuję, aby to prima oportunitate [w najbliższym dogodnym czasie] do skutku przywiódł, i był w tej mierze nie tylko dóbr substancjej, ale też votorum meorum [zobowiązań moich] prawdziwym dziedzicem. A przy błogosławieństwie mojem takowe paterna zostawuję monita [przestrogi ojcowskie]: a naprzód timorem Dei [bojaźń Bożą], cultum [pielęgnowanie] wiary świętej katolickiej et promotionem [i cześć], pietatem et reverentiam [miłość synowską i szacunek] ku matce swojej, a miłej małżonce mojej, amorem erga patriam [miłość względem ojczyzny], królom observanciam et fidem [poważanie i wierność], senatorom venerationem [poszanowanie], przyjaciołom candorem [szczerość], sługom poszanowanie starym i zasług memoriam [pamięć], ku poddanym clementiam [łagodność] - abyś zachował pod błogosławieństwem bożym. Kiedy tak zachować będziesz, otrzymasz sprawom i zamysłom swoim pedisequam fortunam [towarzyszącą pomyślność], i łaskawe niebo lać będzie na cię hojne swe błogosławieństwo, tak, iż następującemu wiekowi łagodną o sobie podasz memoriam. A że na ten czas interea [tymczasem] lat swoich statu [z powodu stanu] dysponować sobą i domem swoim nie może, tedy nikomu innemu competentiam tutorji [przynależności opieki] do niego i wszystkich dóbr przypisuję, tylko miłej małżonce mojej, Gryzelli Constanciey z Zamościa Korybuthowej Xiężnie na Wiszniowcu i Łubniach. Ta bowiem, jako mi za życia mego zgodnego i miłego we wszystkim affektu charissima [najukochańszą] była socia [towarzyszką], tak też nie wątpię, że tym swoim i moim synem reprezentować mnie sobie post fata [po śmierci] będzie, i nieumierającego affektu swego pokaże stateczność, a jemu da wychowanie takie, jakie tylko urodzeniu i wokacjej [nazwisku] jego może być przyzwoite, do czego aby i drudzy IMPP. opiekunowie manudukcję swoją praebeant et operam [wskazówek użyczyli i trudu], gorąco proszę. A jeśliby też małżonka moja, do czego ja nie zagradzam drogi, ani też rozumiem, wdowi stan miała odmienić - tedy tym samym ta opieka syna mego w mocy jej cepare [5] ma i z władzy odchodzić, a do niżej wyrażonych obrócić się tutorów. Dobra jednak takie w dożywotniej dyspozycjej i używaniu swojem odłączone mieć powinna, któreby intraty siedemdziesiąt tysięcy złotych czyniły: wniesionej summie siedmiukroć sta tysięcy złotych posażnych korrespondowały, a ostatek in usum syna mego stante eadem mutatione cedet [przypadnie, pozostając samą tylko pożyczką].
Tenże syn mój aby w naukach był wprzód dobrze perpolitus [wykształcony], a po tem cudzych krajów peregrin(us), w jako najlepszej dyscyplinie, żeby nie vitia [wady], ale virtutes [zalety] externa [zagranicą] zbierać mógł do usługowania ojczyźnie i domu swego rządzenia - obowiązuję w tem miłą małżonkę moją i JMPP. opiekunów niżej mianowanych. W szesnastu lat jeżeli będzie habilis [zdolny] rządzić domem swoim, zostawuję go od opieki wolnym, zwłaszcza, gdyby in manibus tutorum [w rękach opiekunów] zostawał, tak jednak, aby sługom moim, których ja mu probatos [jako wypróbowanych] w cnocie i życzliwości do opieki podał, oddawszy w administracją wszystkie dobra swoje, sam do cudzej ziemie w bojaźni bożej dla eksperiencji większej w naukach jechał, a czasu tam i lat sposobnych do usługowania ojczyźnie długo nie trawił, we wszystkiem radzie zdrowej przyjaciół i superintendentów swoich podlegający.
Słudzy zaś moi żeby et post fata estanto (sic) lumine meo [ i po śmierci, gdy zgaśnie (?) moje życie] i cnotliwych zasług swoich iucundum [miłą] z rąk moich in seram senectutem [do późnej starości] odnosili praemium [nagrodę], mieć chcę i gorąco niżej mianowanych egzekutorów, syna i małżonki proszę i sumnieniem obowiązuję. Aby przy dożywociach i listach na majętności danych i przy asygnacji jurgieltu, lubo też ad graciam [dla wdzięczności] tylko danych dożywotnio, zachowani byli, ale też i ci osobnym regestrem wyrażeni i podpisem ręki mojej ratyfikowani są i których dexteritati tantum confido [życzliwości tyle ufam] mnie in omni sorte [w każdym losie] doświadczonej, że jej i synowi mojemu dotrzymywać będą, jako też do obrony honoru i substancji jego tejże nie odpaszą szable, z którą przy boku moim strenue [dzielnie] stawali; jakoż do tejże życzliwości, powinności i usługi obowiązuję ich, którą mnie oświadczali. A jeśliby też który zostawał immemor [niepomny] łaski mojej, a w powinności swojej, tak za rozkazaniem małżonki mojej, jako i syna mego, nie poczuwał się, nad takowym zostawuję liberum arbitrium [swobodną możność] odjęcia dóbr i jurgieltów. Perseverantes [pozostali] zaś w powinności nie mają być wzruszeni bez okazji żadną sukcesorów moich niełaską w jurgieltach swoich, które na majętnościach zadnieprskich tak trzymać będą, jako teraz u mnie contraxit generalis usus [określa powszechny zwyczaj] i jako listy dane ode mnie każdemu, z ukraińskich osobliwie sług, szerzej w sobie eksplanują [wyjaśniają]. A tym każdy sługa szczególnie kontentować (się) ma, co lubo listem lubo regestrem teraźniejszym będzie miał naznaczono residuum [resztę] do skarbu syna mego oddając intraty, co by jej w której majętności nad jurgielt pokazała taksa. A ci, którzy majętności w jurgieltach nie trzymają, a w usłudze perservabunt [pozostają], tedy mają im być albo majętności proporcionaliter [stosownie] pokazane przez administratorów syna mego dóbr niżej mianowanych, albo też, kto się gołym zechce kontentować jurgieltem, ze skarbu mego oddawać będą.
Rozprawę czeladzi nadwornej, którzy już do takiej, jako są mnie, potrzebni nie będą usługi, w nagrodę czego czyja postulat merces [wymaga zapłata], zalecam sukcesorom moim i WPP. Egzekutorom, więc i respekt, ukontentowanie każdego według lat i zasług przy boku moim strawionych, proszę aby był.
Książętom Ich MPP. Synowcom moim, cokolwiek by się ex calculo iusto [ze słusznego rachunku] pokazało, oddać wszystko jak najprędzej, którzy znając moją ku sobie miłość i koło ich dobra ich stante tutoria mea sollicitam curam [w czasie trwania mojej opieki niespokojną troskę] bez respektu inwidjej wielu, nie wątpię, że będą et post fata memores [po śmierci pomni] mojego afektu.
Dłużnikom, którzykolwiek mają ode mnie asekuracje i kaucje prawne ręczne, jako i którzy majętności w zawziętych summach in pignore [w zastawie] mają, także kupcom, z któremikolwiek zaciągnione są kontrakty, a mianowicie gdańszczanom, skuteczną naznaczam solucję [zapłatę] z dóbr moich wszystkich z nagrodą słusznych pretensyj, w czem kontrakty i rachunki skarbowe, przez podstarościch moich konwiktowane [uwiarygodnione], informować najlepiej mogą. A w dośćuczynieniu potior [pierwszy] ma być ten, u kogo dawniejszy pokaże się dług. Na których zniesienie wszystka intrata majętności moich wszystkich, która nad jurgielty służne i sto dwadzieścia tysięcy żenie i synowi memu, póki nie dorośnie, na wikt i edukację ad praesens [dotąd] naznaczonych, quotannis restans [corocznie pozostając] pokaże się, aby obracana wiernie była - małżonkę moją i opiekunów conscientia [sumieniem] obowiązuję; ex persolutis [ze spłaconych] zaś, albo cesje, albo kwity, in personam [na osobę] syna mego aby kredytorowie prawni czynili, przestrzegać tego będą. To też vel maxime [jak najbardziej] zalecam synowi i niżej wyrażonym egzekutorom woli mojej, aby trzy szpitale fundowali przy kościołach Białego Kamienia, Wiszniowca i (w) Łubniach, do każdego z osobna funduszu po pięciuset złotych na rok z intrat tamecznych majętności funduję i wiecznymi czasy naznaczam, który to czynsz roczny na każdy dzień św. Michała ma być oddawany prowizorowi szpitalnemu. A takowy prowizor dla porządku szpitalnego ma być podawany przez sukcesory moje (i) prezydentów kościelnych starszych; temuż prowizorowi, e medio [spośród] tych ubogich podanemu i do starszeństwa sposobnemu, z tych pięciuset złotych jedne sto złotych na wikt naznaczam, a cztyrysta na wychowanie drugich ubogich mieć chcę, których tak wiele trzymając in contubernio pauperum [na pomieszkaniu biednych] będzie, jako wiele ich za te cztyrysta złotych wychować będzie mógł, tak jednak, aby starszy tych czterechset złotych nie obracał na swój wikt, ani na żadną prywatną potrzebę, tylko na wyżywienie ubogich, a sam stem złotych pomienionych kontentować się ma. Tego też tenże prowizor przestrzegać będzie, aby z temiż ubogimi szpitalnymi raz w tydzień różaniec Najświętszej Panny, błagając Majestat Boski za grzechy moje, wszyscy wespół i każdy z osobna mawiał, a na każde święto Michała św. aby się każdy spowiadał i komunikował co rok za dom mój wszystek i szczęśliwie sukcesu P. Boga prosił. Inaczej któryby in divinis [względem obrządków] pobożności zaniedbywał, ma być ekskludowany [wykluczony]. A do takowych szpitalów nie mają być przyjmowani populares [byle jacy], tylko ludzie katolickiej religiej, osobliwie na wojnach poszwankowani, albo na usłudze Rzpltej pokaliczeni. Te wszystkie trzy szpitale przy każdym mianowanym kościele mają być w jednakowym, jako się wyraziło, zachowane porządku, a pod tytułem [wezwaniem] i opieką swoją (św.) Michała fundowane. Niedbałych zaś prowizorów i w powinności się nie poczuwających swojej będą mieli sukcesorowie moi moc odmieniać, a takowych przybierać, którzyby ubogich dobrze dyrygowali gubernacją i w czasie ich bez żadnych prywat swoich wiedzieli; budynek dla nich porządny i izbę, gdzie mają jadać, zbudować wcześnie bez wszelkiej odwłoki syn mój będzie powinien sub onere conscientiae [pod ciężarem sumienia], do czego i egzekutorowie z małżonką moją tenent [są zobowiązani], a succesu temporis posteritas [po upływie czasu potomność] moja tych budynków poprawować i one in casu [w przypadku] ognia albo ruiny jakiej erigere [pobudować] będą powinni. O co praesidentes [przełożeni] wielebni kościołów pomienionych pozwać będą mogli i prawem sukcesorów compellere ad executionem [zmusić do wykonania] tych fundacyj, jeśliby który znalazł się tak impius [niegodziwy], żeby tej fundacji nie trzymał, albo nie egzekwował w każdym punkcie. Tej tedy woli skuteczną chcąc we wszystkich punktach zostawić effikację [wykonanie], ordynuję i zapisuję ad exequendum [do przestrzegania] naprzód pierwszą po Bogu opiekunkę miłą małżonkę moją; a że in eo [6] sexu [ze wględu na jej płeć], lubo znam niezwyczajne dotes [zalety], przecie jednak aby miała tantae molli [tak dogodnej] dyspozycji domu swego sufficere [podołać] in consideratione [na rozwadze] mieć muszę i przydaję jej fulcra [wsparcie] i pomoc tych, z których przyjaźnią ad tumulum [do grobu] idę: mianowicie JW księdza Andrzeja z Leszna biskupa chełmińskiego, kanclerza wielkiego koronnego, JMP. Chlebowicza [7] na ten czas wojewodę smoleńskiego, Księcia JM. Dominika Ostrowskiego[8], wojewodę krakowskiego, JMP. wojewodę sędomirskiego Margrabię na Mirowie Myszkowskiego, JMP. Marcina na Husiatynie Kalinowskiego, wojewodę czernihowskiego, hetmana polnego koronnego, Księcia JM. Janusza Radziwiłła, starostę żmudzkiego, hetmana polnego Wielkiego Księstwa Litewskiego, JMP. Sapiehę[9] , podkanclerzego Wielkiego Księstwa Litewskiego, JMP. Aleksandra Koniecpolskiego, chorążego wielkiego koronnego, na Zamościu Zamoyskiego, starostę kałuskiego - nie tylko z przyjaźni, ale też ex nexu sanguinis [z więzów krwi] bracią moją miłą, których per sacra obtestor [na świętości zaklinam], aby patronami, protektorami i opiekunami i egzystymacji i dobra tak małżonki jako i syna mego być raczyli, i powagą swoją domowych moich radą i pomocą wspierali, żeby się we wszystkim działo dość woli mojej, za co aeterna [wieczne] otrzymają praemia [nagrody] i domu mego afekt nieumierający, serce oddadzą posteritati [potomni].

Ad exequendum [do wykonania] zaś woli mojej i do gubernacji spraw wszystkich domu mego ad consciendum [do strzeżenia?] całości dobra i honoru tak małżonki jak i syna mego zostawuję domowych sług i przyjaciół, jako mianowicie: P. Dziersława Sługockiego, stolnika lubelskiego, P. Łukasza Wysockiego, podstarościego lubelskiego, P. Kosakowskiego, podsędka bracławskiego, P. Jana Baranowskiego, stolnika bracławskiego, P. Jakuba Kalińskiego, podczaszego sądeckiego, P. Marcina Madalińskiego, podczaszego wieluńskiego, P. Jerzego Madalińskiego, wojskiego żydaczowskiego, podwojewodzego przemyskiego, P. Stanisława Szumskiego, pisarza grodzkiego przemyskiego, P. Stanisława Dunina Szpota, P. Alexandra Ludwika Niezabitowskiego, porucznika chorągwi mojej kwarcianej, P. Stanisława Domaradzkiego, podwojewodzego mego lwowskiego, P. Jana Wolskiego, P. Gabriela Domaradzkiego, P. Gabriela Woyniełowicza - których wszystkich in genere et singulos in spetie [10] [wspólnie i każdego osobno] proszę i sądem Najwyższego obowiązuję, aby tej mojej dyspozycjej w każdym punkcie consulant [pomagali] tak jakoby nieumierającą swoją cnotę i życzliwość w domu moim ufundowawszy, poddali ją, pamiętni sukcesorów wdzięczności; a tych sług chcę mieć w tejże powadze do opieki, jako i wyżej wyrażonych przyjaciół.

Supellectilem [wszystkie sprzęty domowe] wszystkę we złocie, w srebrze, klejnotach, i obiciu, i stadach, która się post fata [po śmierci] zostanie, żonie mojej ad usu [do użytku] pozwalam; jednak co do wojennego aparatu, należy to wszystko synowi memu reserve [11] [pozostawić], ostatek miłości macierzyńskiej ku niemu porzuciwszy. Srebro zaś stołowe, ile go będzie według generalnego wszystkich sprzętów inwentarza, który w skarbcu ma przy podskarbim zostawać, ma należeć wpół z synem małżonce mojej.

Ojcom kapelanom, tak Bernardynom, jako S. Jesu, którzykolwiek będą stantibus fatis meis [obecni przy mojej śmierci], po trzysta złotych dożywotnio ze skarbu syna mego naznaczam, aby przed Majestatem Boskim exoratores [błagającymi] byli za mnie. Salvam nihilo minus meliorationem [niemniej zabezpieczoną poprawę] tego testamentu in quantum [w czym] by occasio postularet [domagała się sposobność] zachowuję sobie i facultatem mutandi et [możliwość zmiany i] venerandi [uszanowania] zostawuję auctoritate [12] [prawo] zapisu tego aktami grodzkiemi przemyskiemi roborowanego, który kończąc testament mój, zostawuję to posthumum et universale oraculum [pośmiertną i powszechną prośbę] do wszystkich:

Dan w Krzeszowie dn. 28 marca Anno 1651

Regestr sług do testamentu tego referujących się i pod tęż roborację podpadający grodową, w którym jaki kto ma specifikowany jurgielt, takiego każdy ad vitae tempora [przez całe życie] ma być pewien z tą kondycją, aby służbę taką, jaką za żywota mego traktowali, każdy służył. A żem się w tych cnocie i persewerancji przejrzał, dlatego ich tu ad tabulam [do spisu] kładę, podając ich synowi memu za życzliwych i statecznych sług, także i syny ich, którzy będą [do] usługi domu mego habiles [zdolni].
Ci, którzy są i będą w Ukrainie, da Bóg, na pocztach husarskich.

Muzyka wojskowa do tych dwóch chorągwi, jako trębacze, surmacze, dobosze, kosztem skarbu mego przez p. pułkownika obmyśliwana i zatrzymana być ma, a meliorację jurgieltów i podwyższenie pocztów zostawuję in arbitrio [uznaniu] syna mego. Ująć jednak tym, którzy tu wyrażeni, nie będzie mógł nic sub onere iuris [pod ciężarem prawa] oprócz oddalającemu się od usług jego i domu mego; ten już excludus a beneficiis [wyłączony z dobrodziejstw] może być.

PP. słudzy wołyńscy, którzy tu exprimunt [są wyrażeni], przy tychże dożywotnich jurgieltach zachowani być mają. Ci już od ustawicznego postanowienia są wolni, oprócz gdy osobą swoją syn mój do usługi Rzptej stawać by miał, każdy wg jurgieltu poczet stawić powinien. In publicis jednak, na sejmach, sejmikach, gdzie będzie ordynacja syna mego, stawać powinni będą, jako też i na zjazdach publicznych na rezydencję przy boku syna mego, kiedykolwiek tego exiget ratio [będzie wymagała sprawa], obligantur [są zobowiązani] i do wszelkiej usługi, której honor jego wyciągać będzie.

Słudzy nadworni, których cnoty i persewerancji doznawałem w usługach moich, jakie teraz me superstite [za mojego życia] mają jurgielta, przy takich ad vitae tempora [przez całe życie] mają być zachowani. Ci będą mieli opcję wolną albo przy majętnościach ukraińskich, a zatem i w poczcie zostawać, albo też nadworną służbę kontynuować, jako czyja postulat [wymaga] funkcja, jako kogo syn mój do usług akomodować zechce, także i księżna małżonka moja.

Major dragoński, tak jako ma w asygnacji swojej listownej, brać ma jurgielt swój, w zamian też i w usłudze nie ustawać domu mego.
Semena Teodorowicza, jako dawnego i życzliwego sługę, zachowuję przy jego listach i dożywotnim jurgielcie.
Synowi P. Kolendy, jako prędko dorośnie, naznaczam jurgieltu złotych tysiąc, z powinnością jednak pocztowania z ukraińskimi sługami.
Inni zaś słudzy, którzy się tu nie specifikują, a mają ode mnie listy na jurgielta i majętności dane, zechcą perseverare [pozostawać] w usługach domu mego, chcę aby przy swoich asygnatach zachowali[15] byli i zatrzymani do usług syna mego beneficiis [nadaniami dzierżaw].
Ten tedy porządek zatrzymania sług moich mieć chcę, którego ani syn mój, ani małżonka moja konfundować nie może, oprócz, gdyby który był ingratus beneficii [nie wywiązywał się z umowy dzierżawnej] i odstępował powinności wyżej opisanej. Tych zaś, którzy albo gravitate [ważnością] prac w usługach przy mnie odprawionych, albo też laty długiemi w domu moim strawionemi meruerunt specialem respectum [zasłużyli na szczególne względy], zalecam synowi, małżonce et carae posteritati [i miłej potomności], żeby od przytomnego w swych osobach pocztowania wolnymi zostawali; poczty jednak pod chorągwie posyłać będą obligati [zobowiązani], ale w tym jako ochota sług moich, tak też i syna mego respectus legem ponere [na uwzględnianiu prawa polegać] ma.